Op dit moment lees ik een biografie over het leven van de apostel Paulus, geschreven door Tom Wright. In de Bijbel kunnen we in Handelingen veel lezen over het leven van Paulus. En in zijn brieven ontdekken we wat hij deed, hoe hij dacht en waar hij voor stond.

Maar de biografie neemt je ook een stuk mee in de achtergrond, de afkomst, de cultuur en de situaties waarin Paulus heeft geleefd. En krijg je een completer beeld van de persoon Paulus.

Waarbij vaak de vraag opkomt, hoe kan het dat iemand die onderweg was TEGEN Jezus, een verandering meemaakt en daarmee zijn leven omgooit en onderweg gaat VOOR Jezus.

Zit er veel verschil in het voor en na? Paulus was Schriftgeleerde en had dus zeer veel kennis van het Woord van God, hij was tentenmaker, hij was meertalig opgevoed en bekend met redevoeren en discussiëren. En dat heeft hij allemaal gebruikt en ingezet, ook in zijn leven MET Jezus.

Maar toch, in plaats van het vervolgen van de eerste christenen, nu het uitnodigen tot volgen van Jezus Christus. Mensen zowel uit het Joodse volk, als onder de heidenen.

Wat is er gezegd tijdens de ontmoeting met de levende Heer tegen Paulus? Of was de ontmoeting genoeg? Wat we wel lezen is dat hij daarna uitleg kreeg, onderwijs en steun. En hij ontving Gods Geest. En heeft zich daar, samen met anderen, door laten leiden. Op zijn reizen, tijdens zijn openbaar spreken, maar ook in ontmoetingen met broeders en zusters.

Dikwijls vraag ik me af, wat heeft een ander nodig om te ontdekken wie Jezus ten volle is? Hoe kan ik hem of haar bij Hem brengen? Wat moet er gezegd worden, uitgelegd? Waar moet Gods Geest ruimte krijgen? Daar hebben wij elkaar bij nodig, en God heeft ons nodig. Dat is een ding dat ik zeker weet.
Lees hierover de bemoedigende woorden van Paulus in Filippenzen 4 vers 1-9 .
“…en de God van de vrede zal met u zijn.”

Jeanine Roggeband