Samen bidden verbindt!

Afgelopen woensdag was een dag van bidden en vasten, een dag die we afsloten met de Open Schoolavond in Sprengeloo. Wat een bijzondere avond werd dat.

We zaten in een kring van ruim 15 mensen op de plek waar normaal de peuters bij elkaar komen op zondagochtend. Een beetje onwennig keken sommigen elkaar aan, gesprekjes kwamen op gang en toen werd het stil.

Na het delen van een korte overdenking en een inleiding in hoe we de Open School normaal houden (voel je niet verplicht, wel vrij om hardop te bidden), gingen de ogen dicht en werden de handen gevouwen. Er daalde een diepe rust neer.
God was in ons midden, Gods Geest was aan het werk in onze harten. Johannes 17 zegt ‘Dan zullen zij volkomen één zijn.’ En zo heb ik dat ook ervaren.

Een gebed werd uitgesproken, en nog een. Voorbede en aanbidding. Bemoedigend en hartverwarmend. We zagen elkaar van een andere kant dan we gewend waren. Iemand had iets te delen en de ogen gingen even open. En als vanzelf werd daarna het gebed weer opgepakt. Voor ik het wist was er een uur voorbij.