‘De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat’
(Marcus 2:27)

In de woorden van Jezus klinkt een diepe waarheid door: in de Bijbel is de essentie van de sabbat, de zondag, de dag waarop we rusten en stilstaan bij het verlangen van God om bij de mensen te zijn, en bij de pracht van Zijn schepping die Hij gemaakt heeft.

We lezen dat God de sabbat – voor ons de zondag – als waardevol beschouwt. Het is meer dan slechts een rustdag; het is een dag waarop we ons richten op God. ‘Sabbat houden’ is geen rigide wet, want de sabbat is er niet voor ons als ‘slaven’, maar wij zijn gemaakt voor de sabbat. Het is een gift die God aan ons heeft gegeven.

In Marcus 3:1-6 geneest Jezus iemand met een misvormde hand op de sabbat. Dit doorbreekt de rigide opvattingen van de Farizeeërs en laat het ware doel van de sabbat zien: een dag van ontmoeting met God. Door de genezing wordt tastbaar wat God voor ogen heeft, wat de ware betekenis van de zondag is. Het is een dag waarop we ons extra uitstrekken naar God en Hem centraal stellen.

Dit is ook de reden waarom we op zondag samenkomen. Het is een gezamenlijk verlangen naar God, een moment waarop we ons laten raken door de Heilige Geest. In die ontmoeting met God in de gemeente wordt de echte betekenis van de sabbat zichtbaar: God die de mensheid omarmt en hen wil genezen, hen terugbrengen naar het volmaakte paradijs.

Elke zondag mogen we dit wonder van God herdenken en vieren. Het toelaten van dit wonder van God vormt de kern van aanbidding, de kern van de sabbat. Zelfs als je op zondag moet werken, doe dat nooit zonder deze aanbidding van God in je hart. Laat het een dag zijn waarop je bewust zoekt naar Gods aanwezigheid, zelfs te midden van je dagelijkse bezigheden.

 

Een fijne zondag gewenst,

Arnoud