De hele avond duurde ons gesprek. Was het mijn interesse in haar? Of mijn behoefte om  haar te laten zien wie God echt is? Jaren geleden was ze door Hem aan geraakt. En was er iets bij haar wakker gemaakt. Maar ergens leek ze weer van dat spoor geraakt. Ze gaf aan in God te geloven en ook dagelijks te bidden. Ze beaamde dingen die ik aangaf, maar toch was het alsof het niet echt binnenkwam.  Ze leek overtuigd door allerlei (spirituele) inzichten zelf bij Hem uit te zullen komen.

Als ik de volgende ochtend wakker word, denk ik direct weer aan ons gesprek. ‘Heer’, bid ik, ‘wat is de belemmering?’ ‘Rookgordijn’, klinkt in mijn gedachten. Ik zoek de betekenis op.

Een rookgordijn is een scherm van rook om iets onzichtbaar te maken. Bij militaire inzet worden rookgordijnen veroorzaakt door rookbommen en/of -granaten om bijvoorbeeld een verrassingsaanval op te zetten of om een gebied te kunnen verdedigen. In de communicatie kan er figuurlijk  een rookgordijn worden opgetrokken, zodat iemand tactisch wordt afgeleid van het eigenlijke onderwerp.

Het bevestigt mijn worsteling van de vorige avond. In 2 Korinthe 4:3,4 wordt gewezen op satan die mensen verblindt. Mensen kunnen niet tot Christus komen, tenzij hun geestelijke ogen worden geopend. Niet door mijn overtuigingskracht, maar door gebed! Voor hen, maar ook voor onszelf. Dat satans rookgordijn van leugens zal worden weggeblazen en dat ons zicht in de geestelijke wereld helder zal zijn.

Arianne