Door het spiegelende raam zie ik de zwarte avondlucht, onderbroken door straatlantaarns. Ze wenken me naar buiten voor nog een laatste ommetje. Ik treuzel, totdat ik steels een blik werp op mijn stappenteller. Ja, ik heb er nog een. Als een extern geweten tegen bankhangen.
Professor Erik Scherder, bepleiter van de app ‘ommetje lopen’, leert ons dat bewegen, dus ook wandelen, goed is tegen stress en spanning, tegen somberheid en depressies. Het helpt ons neurologisch systeem tot rust te komen.
Ik denk aan een vers uit Job, wat ik laatst tegenkwam: ‘Want Zijn ogen zijn op ieders wegen en Hij ziet al hun voetstappen”. Ik weet niet of God ze telt. Belangrijker is dat Hij ze ‘ziet’. Hij ziet welke stappen we zetten en volgt de richting ervan. Het zet me stil bij de vraag; Waar loop ik heen? Richting Hem of juist verder bij Hem vandaan? Of misschien nog directer: Wandel ik mèt Hem of zonder Hem?
Wandelen met God. Opvallend is dat daar in de Bijbel een woord voor gebruikt wordt, dat letterlijk betekent: ‘rondgaan, rondwandelen’.
Wat zou het effect zijn als we elke dag een ommetje met God maken?