Lijdenstijd

Afgelopen zondag vierden we het Avondmaal met elkaar. Ik kan het niet meer vieren zonder daarbij te denken aan de woorden van Han. Dwars door een zwarte dag en nacht van angst en intense pijn was daar een nieuwe morgen en sprak hij de woorden die nog steeds resoneren: “Ik heb zo’n respect gekregen voor het lijden van de Heere Jezus”. Ook wanneer ik lees van Jezus’ angst en Zijn worsteling met Gods wil in Getsemane, komen ze weer boven. En ben ik zo dankbaar dat Han voorgoed ‘over het lijden’ heen is.

We leven middenin een wereld waarin lijden en sterfelijkheid steeds meer voelbaar zijn. Ik las in een artikel (2020): ‘Ik zou bijna vergeten dat we nu in de lijdenstijd leven’. Soms staat het lijden wat wij, of onze naaste, zelf ondervinden zo op de voorgrond dat we haast vergeten hoe Jezus geleden heeft voor ons. Hij wil Zijn lijden verbinden met ons lijden. En is dat ook niet wat we, onbewust zoeken? Waar komt anders  de populariteit van de Matthäus-Passion vandaan? Horen we in het ‘Erbarme dich, mein Gott’ ons eigen verlangen naar ontferming? Naar troost die verder gaat dan het leven?

Jezus’ ontferming, Zijn diepe bewogenheid met ons mensen wordt het meest zichtbaar op Golgotha. Kíjk naar Jezus’ leven en sterven, overdenk Zijn woorden en deel ze uit, zodat ook anderen troost zullen vinden .

Arianne