Overdenking door Jeanine, een van de oudsten van Eglesia
Dit keer is er even niet veel “inspiratie” voor een stukje in de nieuwsbrief. Soms gaat je hoofd van hot naar her. En je gedachten ook alle kanten op. En bij mij zijn gedachten vaak gekoppeld aan emoties. Als je om je heen kijkt, naar het nieuws of in contact met anderen kunnen zorgen je soms overvallen. En herken ik mezelf in teksten uit de Psalmen, zoals Psalm 42 vers 6 a Wat ben je bedroefd mijn ziel, en onrustig in mij. Maar de tekst gaat verder en lees je: Vestig je hoop op God, eens zal ik Hem weer loven, Hij die mij redt en ziet.
God ziet ons in elke omstandigheid, hoe we ons ook voelen of wat we denken. God laat ons niet alleen. En dat is een zeker weten! Maar God heeft ons ook aan elkaar gegeven. Om naast elkaar te staan. Om er te zijn. Voor de ander. Als hij of zij je nodig heeft. Als we ons leven delen, creëren we gemeenschap.
In een boek van Henri Nouwen staat het volgende:
“Gemeenschap is absoluut niet iets liefs of gemakkelijks. Gemeenschap wordt gevormd door mensen die hun lief en leed niet verbergen, maar deze aan elkaar onthullen in een gebaar van hoop. In gemeenschap zeggen we: Het leven is vol winst en verlies, lief en leed, ups en downs- maar we hoeven dit leven niet alleen te leiden. We willen onze beker gezamenlijk drinken en zo de waarheid vieren dat de wonden van ons persoonlijk leven, die ondraaglijk lijken wanneer we alleen zijn, helende bronnen worden wanneer we deze wonden beleven te midden van mensen die voor ons willen zorgen” ……”Dat is gemeenschap. Een groep van kleine mensen die samen God zichtbaar maken in de wereld”.
Wat een voorrecht dat we hier deel van uit mogen maken.
Jeanine Roggeband