(Math 7:7-8, 25:31-46)
Als kinderen hadden wij een bevriende Pater die bij ons thuis langskwam en met regelmaat ons plaatjes uit de Bijbel liet zien. Eén plaatje was van een deur en de Pater vertelde dat Jezus beloofde dat als je bad en daar klopte, Hijzelf de deur voor je zou opendoen. Een erg prettige gedachte! Maar in mijn fantasie moest het bij die deur wel heel erg druk zijn…
Om en over al die mensen heenstappend is het me als ‘Eglesiaan’ op een dag uiteindelijk gelukt om bij die deur te komen en ik had mijn lijstje met urgente vragen over gemeentevisie, identiteit etc. al klaar in de hand.
Ik heb me echt de knokkels kapot geklopt, heel lang gewacht, maar die deur is nooit opengegaan.
Halverwege de terugreis ontmoette ik een bont groepje mensen (“uit alle volkeren der Aarde” schoot door me heen) dat samen druk in de weer was met de mensen om hun heen. Een man met een Post.NL-jasje, een hindoe-priester, een monnik in saffraankleurig kleding, een hologig, bloot gekleed meisje met veel te veel zwarte eyeliner, en nog een paar…
De man in het Post.NL-jasje had het zweet op het voorhoofd. Hij keek me aan en zei: “Volgens mij heb jij op mijn deur geklopt, zoek je me?” En zonder op mijn antwoord te wachten vervolgde hij: “Had je nog niet begrepen dat je mij altijd aan déze kant van de deur kunt vinden?”
Verbaasd en beschaamd wist ik niet wat te antwoorden.
Hij keek me begripvol aan en zei: “Kijk eens om je heen; daar staat een mand met brood; als je nu eens helpt met dat uit te delen.” Hij gaf me een dienblad met bekers water. “Daar zit een verdrietig stel, dat zich afvraagt hoe verder te gaan, maar ook een tiener die ongewenst zwanger is… Denk je dat ze dorst hebben? We komen echt helpers te kort. Morgenavond om deze tijd zal ik hier op je wachten en ik heb dan alle tijd voor al je vragen, maar je zult merken dat de meeste dan al beantwoord zijn!”
Het was daar voor die deur meer dan ooit een chaos: een heel Afghaans volk dat honger lijdt, twee jonge vriendinnen die recent een chemokuur zijn begonnen, groeiende aantallen vluchtelingen, inwoners van de Oekraïne die bang zijn om bezet te worden, zeer-bijbel-geletterden die verontrust zijn dat LGBTI-aanhangers onopgemerkt bij de poort naar binnen glippen, mensen met lepra die bij alle andere deuren al zijn weggestuurd, een hulplijn 113 die het drukker dan ooit heeft…
Het was daar een erg goede, persoonlijke ontmoeting en leerzame ervaring.
Aan mijn opgeschreven vragen zijn we helaas niet toegekomen, mijn briefje moet in alle drukte uit mijn broekzak gevallen zijn…
Maar ik weet nu waar Hij meestal te vinden is!
Wim Theuvenet