De vakantietijd breekt aan, onze vakantie gaat zijn laatste week al in. We zien de campings meer en meer vollopen, en ik denk even terug aan een uitje met de kinderen een aantal jaren geleden. In Frankrijk gingen we naar het klimbos.

Een heerlijke uitdaging voor onze drie jongens en hun pa (dochterlief was nog te klein daarvoor en ik hoefde om die reden dus ook niet mee naar boven).

Klauteren van boom naar boom op een indrukwekkende hoogte, via een steeds weer andere constructie van touwen met of zonder plankjes. Regelmatig was dat een moment van moed verzamelen, vertrouwen hebben en gáán.

Natuurlijk stond ook toen al de veiligheid voorop. Er liep altijd een extra kabel waaraan je jezelf vast kon haken, de lifeline. Als je viel, werd je opgevangen. Wel zo fijn om te weten als je je kinderen vanaf de grond volgt…

Als spetterende afsluiter, bij de laatste boom van het parcours, mocht je tokkelend naar beneden. Tokkelen (ziplining)… daar is lef voor nodig. De kinderen vonden het prachtig en achteraf ook erg stoer!

Bij tokkelen maak je jezelf vast aan de enorm lange kabel die over het dal gespannen was. En natuurlijk ook weer gezekerd met de lifeline.

En hier komt dan het raakvlak met ons geestelijk leven: stap je met mij op het laatste plateau, bij de laatste boom van het parcours? We zekeren ons met de lifeline van Gods liefde, en maken ons vast aan de kabel die ons naar het eindpunt brengt. We staan op misschien wel tien meter hoogte! Niet naar beneden kijken nu…

De lijnen zijn bevestigd en gecontroleerd, oftewel, jij en ik, we hebben onze keuze gemaakt om Jezus te volgen. We willen ons leven geven en gáán voor Hem. Daar staan we, hoog in de boom, klaar om ons over te geven. Zolang we niet met twee voeten instappen, zal de ervaring beperkt blijven.
Een stap los van het plateau… de andere voet staat nog. Er gebeurt niets.

God vraagt ons ons leven te geven. Niet een beetje, maar helemaal. Als we onszelf helemaal geven, kan Hij Zijn liefde geven. En kan Zijn Geest ons vullen. Ons lucht, licht, ruimte en energie geven, zoals niets en niemand anders dat kan.

En dan gaat de andere voet ook los, een sprong in het diepe, de wind suist om onze oren, een gevoel van vrijheid, blijdschap! En veiligheid, want het is goed, en we komen aan op de plaats van onze bestemming.

Ik stel mijn vertrouwen op de Heer, mijn God
Want in Zijn hand ligt heel mijn levenslot
Hem heb ik lief, Zijn vrede woont in mij
Ik zie naar Hem op en ik weet: Hij is mij steeds nabij

Mooi om dit samen te beleven, leuk dat je even met me mee ging.

door: Laura de Jong