Toen één van onze dochters voor langere tijd naar het
buitenland ging werd ze, ver weg van thuis, overvallen
door heimwee. Ze wilde op dat moment maar één ding:
naar huis! Heimwee, dat pijnlijke gemis van thuis, het
gevoel van ziekmakend verlangen naar huis.

Ik dacht hieraan toen ik een boodschap luisterde waarin
gesproken werd over de hemel en de hel. Twee totaal
verschillende bestemmingen. Een thema waar we niet
zo graag over spreken, vooral vanwege het grote contrast,
maar wat volgens de Bijbel realiteit is.

We willen het liefst dat geloof ons iets positiefs biedt, ons leven
op een bepaalde manier aantrekkelijker of makkelijker
maakt. En schuiven daarmee ook dit thema voor ons
uit.

Gaan we daarmee niet voorbij aan de diepte van het
offer van Jezus? Zijn offer is gericht op de toekomst en
niet alleen op het nu. Door zijn dood en opstanding
maakte Hij de weg voor ons vrij naar het Vaderhuis.
Maar die mogelijkheid heeft wel een aanvaardingstermijn.

Ik sprak met dezelfde dochter eens over de hel. Dat
stuitte op weerstand, maar ze verraste me door er een
ander woord aan te geven: Heimwee.

Dat kwam enorm binnen. Want ergens raakt dit, denk ik, precies de kern:
Hel
Eeuwig heimwee
Naar het Vaderhuis
Waarheen de weg is
Afgesloten

Arianne Nap