Grondtoon

“Als een liefdeslied is hier mijn leven…” zingt door mijn hoofd terwijl ik aan het schrijven ben. Ik houd van de woorden van dit lied, omdat ze iets weergeven van de worsteling van mijn eigen leven. Degenen die mij goed kennen, weten dat ik sowieso van woorden houd. Altijd al. Soms iets te veel.

Wat me steeds weer kan verrassen is als er, schijnbaar uit het niets, een woord in me opkomt. Laatst was het “grondtoon”. Geïntrigeerd zocht ik het op.

De grondtoon blijkt de meest belangrijke muzieknoot in ieder muziekstuk te zijn. Je kunt kennelijk heel duidelijk horen wat de grondtoon van een lied is. Alle andere noten zijn als pijlen die wijzen naar de grondtoon. Akkoorden worden opgebouwd vanuit de grondtoon. Het is de eerste en voornaamste toon van een akkoord. Zoals een ontdekkingsreiziger de wijde wereld intrekt om op avontuur te gaan voordat hij weer thuis komt, zo worden in muziekstukken allerlei noten en akkoorden verkend en uiteengezet, voordat de componist de luisteraar weer op adem laat komen bij de grondtoon.

Al lezend kwam ik onder de indruk van het beeld wat het oproept. En vroeg mezelf af: Wat is de grondtoon van mijn leven? Waar is mijn leven op gebouwd? Waar verwijst mijn leven naar? Waar kom ik op adem? Waar kom ik thuis?

Èn… is dat ook hoorbaar voor anderen?
In mijn hoofd zingt het weer verder: “…ik bid U Heer dat heel mijn leven een symfonie voor U mag zijn…”
Arianne