Gemene deler

Sinds een aantal maanden sta ik op vrijdagmorgen in de rij voor de kaasboer. Dat we vaak een tijdje moeten wachten lijkt de meesten niet te deren. Er wordt gezellig gepraat of ontspannen gewacht.

Ik hoorde deze week bij Eerst Dit: “Liefhebben is een verlangen delen”. Dat laatste is bij de kaasboer zeker het geval.

Het bleef bij me haken. Juist nu er in onze gemeente allerlei praktische uitdagingen zijn, rijst bij mij de vraag: Wat is mijn, ons diepste verlangen? En delen we dat ook?

Jaren geleden hoorde ik een korte preek van een ziekenhuispredikant. Hij sprak over manieren waarop we proberen onze gemeentes bij elkaar te houden. En wees ons er toen op dat Jezus het centrerend middelpunt moet zijn van onze gemeente, omdat dit de enige weg is naar echte eenheid in de gemeente. Iedereen die op Hem gericht is of verlangend om Hem te vinden wordt naar Hem toegetrokken en kan ongehinderd komen. Iedereen die niet op Hem gericht is, andere dingen verlangt, vloeit uiteindelijk af. Best confronterend, maar ik ben het nooit vergeten.

Bij de kaasboer vind je verschillende smaken, voor elk wat wils, maar met een grote gemene deler, nl.: kaas.

Wat is onze gemene deler?

Arianne