Geachte Paulus,

De afgelopen weken heb ik vol aandacht je brieven gelezen. Gericht aan de verschillende gemeentes die onder jouw leiding gesticht zijn. En aan de broeders die je daarbij geholpen hebben en die je hebt opgeleid.

Wat zou ik graag willen weten hoe de ontmoeting met de Levende Heer jouw leven zo heeft veranderd! Wat zou ik graag je woorden persoonlijk horen, naar je luisteren, je stem, je emoties.

Op al je zendingsreizen heb je veel meegemaakt, waaronder weerstand; bedreigingen en fysieke problemen. Ik bewonder je moed en je standvastigheid. Maar ook je openheid over je eigen zwakte. Ik had graag van jou gehoord hoe jij de kracht van God hebt ervaren? Hoorde je Zijn stem? Was het door de leiding van Gods Geest? In je stille tijd? Of juist in de gesprekken met Timoteüs of Titus?

En je uitspraken over niet in de gunst bij mensen te staan. Hoe makkelijk was dat voor jou? En wat was het dat jou daar bij hielp?

Wat zou je vinden van de tijd waarin we nu leven. Is het zoveel anders dan toen, in jouw tijd? Waar zitten de verschillen en waar de overeenkomsten?

Tot slot Paulus, wat heb jij je hard gemaakt voor de waarheid. Om niets af te doen aan de opstanding van Jezus Christus uit de dood; aan zijn lijden en sterven als volmaakte mens in onze plaats. Om zo een ieder die in Hem gelooft te redden en met Zijn Vader, onze God te verzoenen. En om de onderlinge eenheid te bewaren.

Dank voor je trouw, inzet en nalatenschap. Zodat ik in jouw voetsporen mag volgen om een dienaar te zijn van Jezus Christus.

Met respectvolle groet en in verbondenheid met Jezus Christus

Jeanine Roggeband

Naar opdracht 30 uit de waaier van YFC