Ken je dat gevoel van tevreden zijn? Een prima gevoel, niets mis mee, toch?

Even bijkomen in je luie stoel, moe van een drukke baan, telefoon bij de hand. Tevreden met wat je al bereikt hebt en trots op je prestaties van vandaag (hoewel het natuurlijk de ene dag (nog) beter gaat dan de andere…).

Prettig, toch? Een soort gevoel van veiligheid, van ‘ik zit er lekker bij, en eigenlijk verdien ik dat gewoon, want ik doe het best goed’.

Even bijkomen, stilzitten, uitrusten, energie opdoen. We hebben dat allemaal nodig, voor het lichaam, maar ook voor de geest. Rusten aan Gods Vaderhart.

Maar soms kun je zo moe zijn dat zelfs dat niet lukt. Dan word je passief. En uiteindelijk kan het er zelfs op uitdraaien dat je maar niet meer naar de kerk toe gaat, maar via livestreams kijkt waar je behoefte aan hebt. Passief consumeren. Op je luie stoel zitten, klaar om te ontvangen.

Passief consumeren, een wolf in schaapskleren. Het begint onschuldig (ik ben zo moe), en dat is het eerst ook. En toch, uiteindelijk ligt er een gevaar op de loer.

Je bent zo druk, en daarna zo moe, dat je jezelf zou kunnen afvragen wie of wat nu op de eerste plaats komt. Wie of wat is al jouw energie waard? Wie of wat zit op de troon van jouw leven? Van mijn leven?

Passief consumeren in Gods gemeente, het lichaam van Christus. Dat is als een hand die niets meer vastpakt. Het oog dat gesloten blijft. De arm die slap langs het lichaam blijft hangen.

Terwijl we elkaar juist zo nodig hebben! En niet in de eerste plaats om allerlei klussen te klaren. In de gemeente van Christus komen we samen om naar elkaar te luisteren, elkaar te zien, te horen. Je bent nodig. Om er te zijn. Om aandacht te geven. Om de ander te zien. En Zijn warme licht over elkaar te laten schijnen.

Begrijp me goed: in Gods gemeente is ruimte om tot rust te komen, je mag de tijd nemen om je plek te vinden, om God te aanbidden en de mensen te leren kennen, zo lang je nodig hebt. En dan komt het moment dat je persoonlijk actief betrokken raakt, je (misschien opnieuw) de keuze kunt maken Gods Geest de ruimte te geven: je krijgt weer interesse in je broer en zus in de gemeente, de heilige Geest mag gaan werken in jou, Zijn energie gaat stromen door jouw aderen, je kunt niet meer stilzitten en neemt anderen mee in je verandering, je beweging. Door jou raken meer mensen enthousiast, die ook weer anderen meenemen hierin!

Gods Geest de ruimte geven brengt alles in beweging! En dat begint met God – de Vader, Jezus – Zijn Zoon en de heilige Geest op de troon van jouw leven te zetten.

‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand.’

Christus centraal. Ons grote voorbeeld. Duidelijk, liefdevol, soms ook mysterieus wanneer Hij in gelijkenissen sprak. Begaan met de mensen om Zich heen, zijn naasten.

Doe jij dat? God ècht de eerste plaats geven? En je naaste?