Afgelopen maandag zat ik bij een bijeenkomst en de strekking daarvan was deze: Heb lief en heb geduld. De bijeenkomst was voor ouders/verzorgers en hun kinderen. Of in mijn geval moeder en dochter. Tijd om te vliegen. Loslaten…..
Voor iemand die graag vasthoudt wat ze heeft en neigt naar controle is dat best een uitdaging.
Maar dan opnieuw: Heb lief en heb geduld. Geduld betekent berusting, kalm afwachten, zonder boosheid, volharding maar ook tijd geven en ruimte. Geduld is ook een onderdeel van de vrucht van de Geest. Als we met Hem samenwerken en Hem de ruimte geven, kan dit deel groeien en ontwikkelen. En dan wordt loslaten geen overlaten aan hun lot, maar aan God.
En dan weer: Heb lief en heb geduld. Onder dit alles dus de liefde. Als bron, als voorwaarde en als uitingsvorm. Hoe mooi is het dan om te weten dat we een God hebben die ons liefheeft nog voordat wij Hem lief hadden. Dat Hij ons wil vullen met Zijn liefde, om anderen lief te hebben. Ook om ons tekort en onvermogen aan te vullen. Dat wens ik jou en ons, mijzelf dus ook, toe. Leven vanuit die Bron en je daar naar uit strekken.
In Romeinen 12 vers 9-13 staat daarin een mooie tekst:
Laat de liefde ongeveinsd zijn. Heb een afkeer van het kwade en houd vast aan het goede. Heb elkaar hartelijk lief met broederlijke liefde. Ga elkaar voor in eerbetoon. Wees niet traag wat uw inzet betreft. Wees vurig van geest. Dien de Heere. Verblijd u in de hoop. Wees geduldig in de verdrukking. Volhard in het gebed. Wees deelgenoot in de noden van de heiligen. Leg u toe op de gastvrijheid.
Jeanine Roggeband
