De hemel juicht, Uw kerk getuigt, groot is Uw trouw, o Heer

Een lied dat ik de afgelopen week op meerdere momenten hoorde. En wat me raakte. Een juichende hemel. Een getuigende kerk. Maar bovenal de trouw van God!!

Kerk zijn, dat is niet alleen op zondagochtend binnen de muren van Sprengeloo. Dat is ook bij de dankdienst op woensdagmorgen van Wim. Waar door alle woorden heen het vertrouwen op God en het trouw zijn als mens zo duidelijk klonk. Of bij de trouwdienst van Robert Jan en Jacobien op zaterdagmiddag. Waar mensen te midden van Gods gemeente elkaar trouw beloven. En om Zijn zegen vragen over dit huwelijk. Maar ook op maandagochtend in het gesprek met een collega die het bestaan van God ontkent, en het karakter van God niet ziet door het godsbeeld wat hij zelf gevormd heeft.

En dan roept dit lied ons ook op om te getuigen. Of met andere woorden zoals het in de Bijbel staat een leesbare brief van Christus te zijn. En dan moet ik weer denken aan de tekst van afgelopen zondag uit de brief aan de Colossenzen. En dan vooral vers 12, waarin staat : Kleedt u zich dan als uitverkorenen van God, heiligen en geliefden, met innige gevoelens van ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid en geduld”

Hoe ik dat dan moet doen en of ik misschien eerst nog wat van mezelf moet uit doen,  ook daar zijn we kerk voor. Om met elkaar te ontdekken en te groeien. Elkaar te helpen.

In het gesprek met die collega was ik me ervan bewust dat ik hem niet ging overtuigen, maar wat ik wel kon doen was getuigen, van Jezus Christus en de hoop die Hij mij geeft, grond en richting in mijn bestaan hier op aarde en zicht op een eeuwig leven in Zijn nabijheid.

Jeanine