Bijzondere ontmoetingen onderweg

Vorige week waren wij een paar dagen weg, met zijn tweeën naar Dordrecht. Waarbij we een dag door het historische centrum van Dordrecht wandelden. Onder de indruk van de oude gebouwen, lezend wat er over bekend is en opgeschreven staat en benieuwd naar wat er zich in vroeger tijden allemaal heeft afgespeeld. En ondertussen wat mooie en bijzondere winkeltjes in, even schuilen voor de regen.

Zo kwamen we voor een etalage te staan en was ik geraakt door de afbeelding op een groot schilderij dat daar stond (zie foto). Na even gekeken te hebben, zijn we naar binnen gegaan en daar stonden enorm veel schilderijen, allemaal met een Bijbels tafereel, verhaal of fragment uit een verhaal. De schilder komt de winkel in en zo ontstaat er een mooi gesprek. Hij vertelt over zijn opdracht en het doel van de schilderijen en laat ons ondertussen een heel aantal werken zien met wat korte toelichting van zijn kant (www.gospelimages.nl).

Maar nu inzoomend op het schilderij dat mij raakte, we zijn als gemeente onderweg, dat is ons thema voor dit jaar aan de hand van het Lucas evangelie. Zoals we afgelopen zondag ook mochten horen aan de hand van het verhaal van de 12-jarige Jezus.

Dit schilderij toont een beeld uit het zeer jonge leven van Jezus, wanneer Hij als baby door Jozef en Maria naar de tempel wordt gebracht. Volgens de voorschriften van de Joodse wet. Hier kunnen we over lezen in Lucas 2 vers 22-40.

Nog verder inzoomend op het schilderij zag ik het gezicht van Simeon, die baby Jezus in zijn armen houdt.

De schilder heeft naar mijn idee vers 30 weergegeven in beeld op het gezicht van Simeon. Uiteraard een persoonlijke voorstelling en interpretatie, maar wat een vreugde en verrukking zie ik in dat gezicht. Aanbidding, voldoening…

En dan kom ik uit bij mezelf, waar zit mijn vreugde en aanbidding, hoe geef ik dat vorm? En wat doe ik met de zorg, het verdriet en de onrust om ons heen, soms ver weg of heel dichtbij. Laat ik dat mijn gedachten bepalen? Of lukt het me om in dat alles Jezus te zoeken en te vinden? Eerlijk gezegd lukt dat niet elke dag. Op een kringavond spraken we uit dat we elkaar nodig hebben. Juist in de moeite, verdrukking of verdriet. Om ons te blijven herinneren aan de hoop en de troost of zoals vers 32 beschrijft: ‘een licht om de heidenen te verlichten en om Uw volk Israël te verheerlijken”

Ik ben benieuwd wat het schilderij en de blik van Simeon met jou doet?

Jeanine