Herken je dat, dat je na uren bankhangen of schermtijd, op de valreep probeert om je onvrede en schuldgevoel hierover nog een beetje te compenseren door even lukraak iets uit de Bijbel te lezen? De laatste keer dat ik dit deed, las ik Psalm 50, hardop, in de hoop dat er nog iets van de woorden tot mijn verdoofde brein zouden doordringen. En toen waren daar zomaar die woorden die me vol raakten: “Ik zal.. uw zonden voor uw ogen uitstallen”… Ik herinnerde me direct een Brits tv-programma over afvallen, waar mensen werden geconfronteerd met een tafel waarop alles stond uitgestald wat ze in één week naar binnen hadden gewerkt. En vooral de schok en schaamte bij de deelnemers. In gedachten zag ik een tafel vol slechte gedachten, verkeerde keuzes, ongezonde aandacht, ongehoorzaamheid, laksheid, leugentjes om bestwil, schijnheiligheid, ik-gerichtheid, kleine en grote verslavingen, zinloze programma’s enzovoort, voor me. Stel je toch eens voor dat zo je “zonden” uitgestald werden… ,de hele verzameling, duidelijk zichtbaar voor iedereen. Niet meer te verdoezelen of weg te redeneren. Zou je dan nog steeds denken dat het wel meevalt?