Een moment rust, even de stilte in huis. Geen gejaag, geen ge-ren. Geen ge-moet.

Dan gaan ook de golven van mijn gedachten even liggen, en keer ik terug naar mijn Bron. Er komt ruimte binnenin mij.

En ik denk over hoe gezegend ik ben dat ik bij God mag horen, die mij liefheeft, mij ziet. Die mij de moeite waard vindt! Maar bovenal, wat is Gód de moeite waard!

Probeer je je wel eens voor te stellen hoe groot Hij is? Van waar tot waar? En heb je in de gaten dat er in je denken altijd een begin en een eind moet zijn? Zó menselijk…  

Maar er is aan God geen begin en geen eind, en tegelijkertijd: Hij ís het begin en het eind.

‘De vrijdenker en godloochenaar, Collins (1676-1729), ontmoette eens een eenvoudige landman op weg naar de kerk. Collins vroeg hem waar hij naar toe ging. ‘Naar de kerk, meneer’, was het antwoord. ‘Wat ga je daar doen?’ ‘God dienen.’ ‘Zeg me eens, is jouw God groot of klein?’ ‘Hij is beide, meneer.’ ‘Hoe kan dat?’ ‘Hij is zó groot, meneer, dat de hemel der hemelen Hem niet kan bevatten; en Hij is zó klein, dat Hij in mijn hart kan wonen!’ Collins verklaarde dat dit eenvoudige, rake antwoord meer uitwerking op zijn geweten had, dan alle boeken die waren geschreven tegen zijn godloochenende denkbeelden.’

Mooi om even bij stil te staan.

Gezegende zondag en goede week gewenst.

Laura.