Tegenstellingen?

Je kent het vast wel in je eigen leven, of herkent het als
je om je heen kijkt in het leven van anderen.

Vreugde—verdriet, hoop—wanhoop, vertrouwen—wantrouwen, geloof—twijfel,  gehoorzaam—opstandig, leven—dood, en ga zo maar door.

Dit lijken tegenstellingen, en toch hebben we met beide te
maken.
Lijkt het een soms niet zonder het ander te kunnen bestaan.
Voor ons ligt de week naar Pasen. Ook daarin zien en horen we tegenstellingen

Op Palmzondag vieren we de intocht van Jezus in Jeruzalem.
We lezen van een menigte die roept; Hosanna, gezegend Hij die komt in de
naam van de Here!
Waarin vanuit de christelijke traditie de schreeuw doorklinkt van lof of de
bewondering in erkenning van het Messias-schap van Jezus.

In het Hebreeuws zijn het twee aparte woorden: het eerste Hosha
betekent “red, verlos” en het tweede Na
“alstublieft.” De Joodse bevolking spraken dus de woorden van redding
uit, een vraag.

En in dat verhaal een tegenstelling, omdat Jezus die gezien
wordt als Koning, Messias , Redder de stad binnenrijdt op een veulen van een
ezel. Niet op een koninklijk paard…

De week vordert en de dreiging neemt toe. We lezen over een
maaltijd, volledig geregisseerd en voorbereid door Jezus en Zijn Vader. Maar zie
daar, de voetwassing. Hij de meester, knielt als een dienaar. En na afloop
reikt Hij aan een ieder het brood en de beker aan. Zijn Lichaam, Zijn
bloed…maar hoe dan?

En dan is het nacht, een nacht van gebed en strijd. Passen
die twee bij elkaar of lijken gebed en strijd ook tegenstellingen van elkaar.
Er klinkt een oproep: Blijf wakker en waakzaam en bidt!
En lezen we over in slaap gevallen leerlingen.

De volgende dag horen we opnieuw een menigte, nu met de
woorden: Kruisig Hem! Kruisig Hem. Jezus eerst nog erkend als
Messias, nu afgewezen…

En horen we het geklop van een hamer, en voelen we het
verdriet van de vrouwen en enkele mannen bij de voet van het kruis op Golgotha.
Jezus wordt aan het kruis geslagen.
Maar dan opnieuw een stem: Vader vergeeft het hun, ze weten niet wat ze
doen!
Hij die veroordeelt is vraagt om vergeving. En Hij die hangt aan een
kruis schenkt vergeving, aan de dader die naast Hem hangt aan een kruis.

Het wordt stil, het wordt donker, de dreiging neemt toe…en
we horen nog een keer die stem: Vader waarom hebt U mij verlaten?
En dan volgt: Vader in Uw handen beveel ik mijn geest.
Hij geeft zijn leven. Hij sterft aan een kruis.

Vrienden en vrouwen komen voor zijn lichaam, en verzorgen
Hem vol liefde, zorg en aandacht. En leggen Hem in een graf.

Dan opeens bewakers voor de steen, ondanks de dood toch nog
angst en onzekerheid. Streven naar macht en controle. Is dit dan het einde?

Maar nee God dank, mogen we ook dit jaar weten, lezen en
vieren dat op de derde dag het graf leeg is! En Jezus, de Messias, de opgestane
Heer, Hij leeft! Daar kan wanhoop veranderen in hoop, verdriet in vreugde,
twijfel in geloof, wantrouwen in vertrouwen en dood in leven!

Juich want Jezus Hij Leeft! `

– Jeanine Roggebrand