Als je wel eens als kind of met kinderen op vakantie bent geweest, herken je de vraag vast: ‘Zijn we er al bijna?’ Het verlangen om op de plek van bestemming aan te komen, maakt dat hij tijdens een reis meerdere keren gesteld kan worden.

Een bijzondere manier van reizen is een pelgrimage. Dit reizen naar een heilige plaats is al eeuwenoud en nog steeds populair onder jong en oud. Het reizen naar een heilige plaats zou het gevoel versterken dichter bij het goddelijke te komen.

Onlangs vierden we met een kleine, mooie groep mensen een prikkelarm Heilig Avondmaal. Arend Dekker vertelde in die dienst over de pelgrimages in het jodendom. Deze vonden drie keer per jaar plaats en werden de drie pelgrimsfeesten genoemd (Shalosh Regalim). De oorsprong lag in de Tora, waar in Exodus 23:17 wordt opgedragen dat “driemaal per jaar al uw mannen (moeten) verschijnen bij God de Heer”. Op deze feesten gingen de pelgrims naar Jeruzalem om daar in de Tempel te offeren. Na de vernietiging van de Tempel in 70 na Chr. verdween dit voorschrift.

Het is goed denkbaar dat niet elke Joodse man mee kon met een pelgrimstocht. Als je ziek of oud was, was de tocht te zwaar en bleef je thuis. Het was dan niet mogelijk om samen met de andere mannen te ‘verschijnen bij God de Heer’.

Tegenwoordig hoeven wij niet meer naar een heilige plek te trekken om bij God de Heer te verschijnen. We geloven dat Hij alomtegenwoordig is. Door zijn Geest is Hij altijd en overal bij ons. En toch is de wekelijkse ‘pelgrimage’ naar onze heilige plek (de kerk) voor velen een wezenlijk deel van het samenzijn met God. En dan is het ingrijpend en moeilijk als dat niet meer mogelijk is.

Hoe mooi zou het zijn wanneer we als mensen die de pelgrimage wel kunnen maken, niet alleen gericht zijn op de eindbestemming, maar ook om ons heen kijken.

Achter ons, zodat we kunnen omzien naar broeders en zusters die niet (meer) mee kunnen reizen. Naast ons, zodat we kunnen delen met de mensen met wie we op reis zijn. En boven ons, zodat we ons vertrouwen kunnen stellen op God de Heer die met ons meereist.

Ik wens u een mooie, gezegende zomer!

Leonie Niezink