Filippenzen 4:4-7
Laat de Heer uw vreugde blijven; ik zeg u nogmaals: wees altijd verheugd. Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij.  Wees over niets bezorgd, maar vraag in alle omstandigheden aan God wat u nodig hebt en dank Hem in uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.

In de voorbereiding van de preek van vorige week zondag moest ik denken aan een moment tijdens onze vakantie van dit jaar. Met name bij het moment in de preek over het ‘jezelf verloochenen, dagelijks je kruis opnemen en Jezus volgen’. 

We waren met vrienden een dag op het strand in Wassenaar. Het was een topdag. Geweldig mooi weer tot in de late avond. We zaten nog rond een uur of negen ’s avonds, in een strandpaviljoen. Lekker eten, wijntje erbij, gezellig, echt vakantie.

Op een gegeven moment kwam een wat oudere dame naar ons tafeltje. Het bleek een oude bekende te zijn van onze vrienden. We raakten even in gesprek. Aan het eind zei ze: ‘Vergeet niet het leven te vieren’.

Over deze opmerking raakten we (later) met ons vieren aan de praat. De anderen vonden het mooi, bij mij schuurde er wat. Ik beluisterde er iets ‘gemakkelijks’ in, een tikkeltje decadent. Misschien kwam dat door de entourage van die avond. Alsof ze bedoelde dat we moeten genieten van de geneugten van het leven.

De anderen brachten daar tegenin, dat dit juist ‘te gemakkelijk’ was. Misschien was het wel de wens van een oudere ‘wijze’ dame, heel doorleefd, en bedoelde ze veel meer dan genieten van lekker eten en een glas wijn. Waar overigens niets mis mee is.

Is het een bijbelse opdracht, om het leven te vieren? Paulus spreekt niet over ‘het leven vieren’, maar wel over ‘laat de Heer je vreugde blijven’. Dat kan ook oppervlakkig overkomen. Blij, blij, wees altijd blij. Maar dat is niet wat hij bedoeld.

Hij spreekt over vreugde en vrede in alle omstandigheden. Dat doet hij vanuit de situatie van gevangenschap, dus er is geen sprake van oppervlakkigheid.

Paulus had een bewogen leven, met geweldige hoogtepunten. Hij was de stichter van meerdere gemeenten, en mocht velen tot geloof brengen. Dat moet een geweldige ervaring zijn geweest. Maar hij kende ook vele dieptepunten. Zijn leven liep meerdere keren gevaar, en hij kende teleurstellingen en tegenslagen.

Toch had hij geleerd om in alle omstandigheden vreugde te kennen, en daarin is hij navolger van Jezus.

In de preek heb ik benadrukt dat Jezus dat ook heeft gezegd: wie Mij volgt zal niet gespaard blijven voor moeilijkheden. Maar wanneer je dat overkomt, verheug je daar dan over, meer nog: ‘spring op van blijdschap’.

Hoe kun je daar vreugde aan beleven, zoals Paulus dat zegt? Dat is niet gemakkelijk. Dat zal ook voor hem een leerproces zijn geweest. Maar juist in dat leerproces ligt de sleutel. Want bij uitstek de moeilijke momenten verbinden je met de kracht en de vreugde van Jezus.

Paulus beschrijft dat geheim in 2 Korinthe 12:9 en 10.

Je hebt niet meer dan mijn genade nodig, want kracht wordt zichtbaar in zwakheid. Omdat Christus mij kracht schenkt, schep ik vreugde in mijn zwakheid: in beledigingen, nood, vervolging en ellende. In mijn zwakheid ben ik sterk.

De vreugde van de nabijheid, het mede-lijden, de bemoediging, de kracht van Jezus, juist in momenten van zwakheid.

Wie dat geheim kent, kan het leven vieren, in de mooie, ontspannen moment van het leven, maar nog meer in de moeilijke momenten, waarin je het diepst met Jezus verbonden bent.

Arend Dekker