Gods kracht zichtbaar in onze zwakheid

Op vakantie in de zomer zie je wel eens zo’n indrukwekkend veld vol met zonnebloemen. Honderden. Knalgeel en groen. Ze kijken je allemaal aan, of hebben je net de rug toegekeerd.

De zonnebloemen staan als het ware schouder aan schouder. De ogenschijnlijk tere stengel blijft fier rechtop staan, mede dankzij zijn broers en zussen om hem heen. Samen staan zij sterk.

En is het je wel eens opgevallen dat de zonnebloem meedraait met de zon?

Dat doet me denken aan ons, als Gods gemeente. Wij zijn de zonnebloemen, stevig geworteld in goede grond, we voeden ons met Levend Brood en Water, we houden onze blik gericht op Jezus Christus, en zo mogen we Zijn Licht uitstralen naar de wereld om ons heen.

Naast elkaar hebben we steun aan elkaar.

Het klinkt zo simpel, en nee, dat is het vaak niet. Maar dwars door de storm mogen we sterker worden en kracht vinden in Hem.

Want in de woelige zee van het leven is Hij de stabiele factor.

Heer, wat een voorrecht
om in liefde te gaan,
schouder aan schouder
in uw wijngaard te staan,
samen te dienen, te zien wie U bent,
want uw woord maakt uw wegen bekend.

Samen op weg gaan, dat is ons gebed,
als een volk, dat juist daarvoor
door U apart is gezet.
Vol van uw liefde, genade en kracht,
als een lamp, die nog schijnt in de nacht.

Samen te strijden in woord en in werk.
Eén zijn in U, dat alleen maakt ons sterk.
Delen in vreugde, in zorgen, in pijn,
als uw kerk, die waarachtig wil zijn. (Opw. 249)

Laura