Auteur: Laura de Jong

Kennelijk tasten slechte dingen ons (ongewild of ongemerkt) aan in tegenstelling tot goede dingen.

Hij legde het kussen onder de caravan en pompte er lucht in.

‘Ik doop jullie met water,… maar Hij zal jullie dopen met de heilige Geest en met vuur.’

Er was blijkbaar dus een afstand tussen God en de mens die overbrugd moest worden.

Toen ik verkering kreeg kwam wandelen in een ander daglicht te staan. De afstand deed er niet meer echt toe en zelfs de bestemming was ondergeschikt. Het ging veel meer om degene met wie ik wandelde.

Passief consumeren in Gods gemeente, het lichaam van Christus. Dat is als een hand die niets meer vastpakt. Het oog dat gesloten blijft. De arm die slap langs het lichaam blijft hangen.

‘En dan zullen jullie samen met alle andere gelovigen gaan zien hoe breed en hoe lang, hoe hoog en hoe diep de liefde van Christus is.’

Van harte welkom!

Hoe mooi is het eigenlijk? Dat Gods wil niet afhangt van onze kansberekening.

Alles wat wij hebben en wat wij zijn hebben we aan Hem te danken.
Als dat we dat ècht geloven, wat doen we daar dan mee?